Boże Ciało to jeden z najbardziej podniosłych dni – Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej, połączona z piękną procesją. To dzień, bez względu na pogodę, zawsze najpiękniejszy i bardzo uroczysty – Chrystus w Najświętszym Sakramencie opuszcza świątynie i idzie z nami ulicami miast i drogami wiosek, tam, gdzie zazwyczaj tętni codzienne życie.
Dziś w naszej parafii po Mszy św. o godz. 9. 30 wyruszyła procesja z Najświętszym Sakramentem. Procesja, przebiegała ul. Mieszka Starego, H. Pobożnego, Piasta, Krzywoustego, Księcia Bolka.
Najświętszy Sakrament przeszedł tymi ulicami i drogami, po których codziennie zdążają ludzie do pracy, dzieci do szkoły, chorzy do lekarza. Rzeczywistość religijna przenosi się w miejsca, które zwykle nie kojarzą nam się z Bogiem i modlitwą. Idzie między domami, obok sklepów, barów, dyskotek. Drogi, którymi pędzą codziennie samochody, w tym jedynym dniu stają się miejscem publicznego wyznania wiary i uwielbienia Boga.
To taki moment, kiedy przestrzeń powszedniego życia zostaje wyrwana ze swej codzienności i na chwilę uświęcona. Przypomnienie, że jest coś więcej niż sprawy doczesne. Podczas procesji w uroczystość Bożego Ciała uświadamiamy sobie na nowo prawdę o tajemnicy obecności Boga, który jest realnie obecny w świecie.
Kroczenie w procesji uświadamia nam, że jesteśmy zanurzeni w procesie upływającego czasu, mijających zdarzeń i zmieniających się okoliczności naszego życia. Tego procesu nie można zatrzymać, a to rodzi nieraz poczucie przygnębienia. Procesja Bożego Ciała uświadamia nam, że w tej wędrówce przez życie nie jesteśmy sami, że Jezus przyszedł na nasze drogi i uczynił je swoimi drogami. Został z nami w Najświętszym Sakramencie, aby poprowadzić nas do obiecanego wiecznego życia, które jest dla nas osiągalne tylko przez Niego.
Procesja w uroczystość Bożego Ciała jest zachętą, abyśmy nie tylko szli za Jezusem raz w roku, ale zabrali Go do miejsc, gdzie żyjemy i pracujemy. Przypomina nam nieustanną obecność Pana Jezusa na wszystkich naszych ludzkich drogach i we wszystkich miejscach naszego życia. Jest zachętą do ufności: Nie lękajcie się, Ja jestem z wami! W darze Eucharystii Pan Jezus zostawił nam siebie do dyspozycji. Wszystkie nasze radości i cierpienia, sukcesy i porażki, wszystko dokonuje się z Nim i w Nim. On najlepiej zna nasze ludzkie słabości i upadki.
Procesja przypomina nam właściwy cel naszego życia i daje nadzieję, że go osiągniemy, jeśli będziemy iść z Chrystusem i za Chrystusem – naszym Przewodnikiem. W procesji dane nam jest odczuć, że nie jesteśmy sami, że wokół nas są nasze siostry i nasi bracia w wierze. Udział w procesji jest zatem manifestacją wiary i świadectwem dla rodziny, znajomych, przyjaciół.
Trzeba raz jeszcze wyraźnie podkreślić, że udział w procesji ma sens tylko wtedy, gdy u jej podstaw leży głęboka wiara w obecność Pana Jezusa w Eucharystii. Wiara w to, że Eucharystia jest darem największym, jaki człowiek może otrzymać na ziemi. Trzeba więc stawiać sobie pytania: Po co idę na procesję? Czy jest to zewnętrzny wyraz mojej głębokiej wiary czy może tylko tradycja lub chęć pokazania się? Czy na co dzień żyję tym, w co wierzę? Na ile Pan Jezus jest obecny w moim codziennym życiu, na ile za Nim podążam?
Procesja, nawet najbardziej uroczysta, ma swój początek i swój kres. Co po niej zostanie? Płatki kwiatów na drodze? Wspomnienia przystrojonych zielenią ołtarzy, barwnego korowodu asysty, dziewczynek w białych sukienkach sypiących płatki kwiatów, powiewających kolorowych chorągwi i sztandarów, licznie zebranych ludzi? Ułamane gałązki brzózek? Czy pozostanie refleksja nad wielką tajemnicą wiary? Czy pozostanie radość i wdzięczność, że Pan jest z nami?
»»» Zobacz galerię zdjęć z Bożego Ciała 2016 «««
