W 1916 roku w niewielkiej portugalskiej miejscowości o nazwie Fatima trójce pobożnych dzieci: sześcioletniej Hiacyncie, jej o dwa lata starszemu bratu Franciszkowi oraz ich ciotecznej siostrze, dziewięcioletniej Łucji, ukazał się Anioł Pokoju. Miał on przygotować dzieci na przyjście Maryi.

Pierwsze objawienie Matki Najświętszej dokonało się 13 maja 1917 roku. Cudowna Pani powiedziała dzieciom:

Nie bójcie się, nic złego wam nie zrobię. Jestem z Nieba. Chcę was prosić, abyście tu przychodziły co miesiąc o tej samej porze. W październiku powiem wam, kim jestem i czego od was pragnę. Odmawiajcie codziennie Różaniec, aby wyprosić pokój dla świata.

Podczas drugiego objawienia, 13 czerwca, Maryja obiecała zabrać wkrótce do nieba Franciszka i Hiacyntę. Łucji powiedziała, że Pan Jezus pragnie posłużyć się jej osobą, by Maryja była więcej znana i kochana, by ustanowić nabożeństwo do Jej Niepokalanego Serca. Dusze, które ofiarują się Niepokalanemu Sercu Maryi, otrzymają ratunek, a Bóg obdarzy je szczególną łaską.

Trzecie objawienie z 13 lipca przedstawiało wizję piekła i prośbę odmawiania Różańca. Następnego objawienia 13 sierpnia nie było z powodu aresztowania dzieci. Piąte objawienie 13 września było ponowieniem prośby o odmawianie Różańca. Ostatnie, szóste objawienie dokonało się 13 października. Mimo deszczu i zimna w dolinie zgromadziło się 70 tys. ludzi oczekujących na cud. Cudem słońca Matka Boża potwierdziła prawdziwość swoich objawień. Podczas tego objawienia powiedziała: „Przyszłam upomnieć ludzkość, aby zmieniała życie i nie zasmucała Boga ciężkimi grzechami. Niech ludzie codziennie odmawiają Różaniec i pokutują za grzechy”.

Przekaz Fatimy jest jasny. Zrozumiały dla wszystkich, także dla wrogów Maryi. Hasło nawrócenia Rosji było aż nadto klarowane i groźne dla sił ciemności. Na reakcje wijącego się u stóp Maryi węża nie trzeba było długo czekać. Najpierw, jeszcze w 1917 roku, nieznani sprawcy spalili drewnianą bramę z krzyżem, która stała na miejscu objawień. W jej miejsce postawiono małą kapliczkę. Ci sami sprawcy wysadzili ją w 1922 roku. Cudem znajdującej się wewnątrz figurze Matki Bożej nic się nie stało. Potem było jeszcze gorzej. Rewolucja Październikowa, wojna domowa w Hiszpanii, Anschluss, kolejna wojna światowa, Holocaust… NKWD… strzały na placu św. Piotra…

Czciciele Matki Bożej we wtorek 13 września zgromadzili się w naszej parafialnej świątyni, aby wobec Bogurodzicy w Jej fatimskim wizerunku z drżeniem serca, świadomi własnych grzechów i zaniedbań, świadomi zła, które wciąż panoszy się w naszych rodzinach, w naszej Ojczyźnie i w całym świecie stać z pokorą i przyjąć Jej wezwanie do nawrócenia i pokuty.