Trwając w roku jubileuszu setnej rocznicy objawień fatimskich zgodnie z tradycją naszej parafii 13 dnia każdego miesiąca w którym miały miejsce objawienia, wierni  spotykają się na nabożeństwie fatimskim.

O godz. 20.00 w niedzielę 13 sierpnia sprawowana była Eucharystia, podczas której, ks. wikariusz w homilii przypomniał, co się wydarzyło sto lat temu w sierpniu 1917 roku. Wybrańcy niebios – Łucja, Franciszek i Hiacynta miały już za sobą trzy widzenia: w maju, czerwcu i lipcu. Już w czasie pierwszego widzenia, 13 maja, Maryja zapytała dzieci: „Czy chcecie ofiarować się Bogu, przyjmując każde cierpienie, które On zechce na was zesłać, jako zadośćuczynienie za liczne grzechy, którymi On jest obrażany i za nawrócenie grzeszników, dla naprawienia zniewag i obelg wymierzonych przeciwko Niepokalanemu Sercu Maryi?”. – Tak, chcemy, odpowiedziała z entuzjazmem Łucja w imieniu trojga. – Będziecie więc musieli wiele cierpieć, ale łaska Boża będzie waszą siłą.

Zapewne nie przypuszczały, że nastąpi to tak szybko, właśnie 13 sierpnia. Przybyło wtedy na miejsce objawień około 20–25 tysięcy pielgrzymów. Pielgrzymi podczas oczekiwania na trójkę dzieci zaczęli odmawiać różaniec i śpiewać pieśni do Matki Bożej. Ale dzieci nie pojawiły się, ponieważ zostały podstępnie porwane przez szefa policji, nieprzejednanego wroga Kościoła i zamiast na miejsce objawień, jak im obiecywał, zawieziono je do jego domu. Więził je przez dwa dni i różnymi sposobami – obietnicami i groźbami, straszył je nawet śmiercią – chciał je zmusić, aby przyznały się, że to, co opowiadają o widzeniach, jest ich wymysłem, zwykłym oszustwem. Ale dzieci nie straciły spokoju, gotowe umrzeć, gdyż jak powiedział Franciszek: „Jeśli zabijecie nas, jak grozicie, wszyscy będziemy w niebie. Nie boję się śmierci”.

15 sierpnia, w święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, zostały wreszcie wypuszczone na wolność. Za kilka dni, 19 sierpnia, gdy wrogowie objawień zorganizowali protestacyjny wiec w Fatimie przeciwko „komedii objawień”, dzieci przeżywały wielką radość, bo ujrzały Panią na nowo. Pani i tym razem wezwała małych pastuszków do codziennego odmawiania różańca i stawiania się w następnych miesiącach w wyznaczonym dniu i godzinie na spotkania. Maryja ponownie prosiła o gorące modlitwy o zbawienie grzeszników i o drobne umartwienia: „Módlcie się dużo i poświęcajcie się za grzeszników, gdyż wielu z nich dostaje się do piekła z tego powodu, że nikt się za nich nie modli i nie poświęca”.

Po Eucharystii zostały odczytane prośby i podziękowania zapisane w księdze intencji fatimskich. Następnie w modlitwie różańcowej rozważaliśmy życie i postawę Matki Bożej oraz Jej Syna, w tajemnicy chwalebnej Wniebowzięcia NMP. Po czym przy śpiewie pieśni maryjnych ruszyliśmy w procesji światła wokół kościoła. Na koniec przed rozesłaniem wierni otrzymali błogosławieństwo.