W sobotni wieczór 13 sierpnia przeżywaliśmy kolejne maryjne czuwanie w ramach Nabożeństwa Fatimskiego.

Wspólnotowa modlitwa rozpoczęła się Mszą świętą, po której dk. Jakub Zajadły odczytał zapisane w księdze fatimskiej prośby i dziękczynienia.

Następnie zostały przypomniane wydarzenia sprzed 105 laty, kiedy to w dniu 13 sierpnia 1917 dzieci były w więzieniu w Ourem, kilka kilometrów od Fatimy. Hiacynta we łzach oferowała wszystko w intencji nawrócenia grzeszników. Czas, gdy Matka Boska miała się objawić minął. Dwadzieścia tysięcy ludzi w Fatimie widziało i słyszało huk piorunów oraz jasny błysk światła na czystym, niebieskim niebie. Słońce zbladło, a cała atmosfera się zmieniła na kolor matowy, chorobliwie żółty, podczas, gdy jasna chmura, o pięknym kształcie objawiła się i uniosła się w powietrzu na chwilę ponad drzewem dębu – miejscem objawień.

Matka Boska objawiła się dzieciom dopiero 19 sierpnia na obszarze, który jest nazywany Valinos, w małej wiosce koło Fatimy. Matka Boska jeszcze raz się objawiła ponad drzewem dębu skalnego. Łucja się zapytała: „Czego życzysz sobie ode mnie?” Matka Boska odpowiedziała: „Ja chcę, abyś pojechała do Cova da Iria 30-ego i kontynuowała modlitwę różańcową, a przy ostatnim objawieniu Ja uczynię cud, żeby ludzie mogli uwierzyć.”

W dalszej części  została odmówiona cząstka różańca i chociaż pogoda na zewnątrz nie sprzyjała, nie przeszkodziło to, aby odbyć procesję z figurką Fatimskiej Pani wewnątrz kościoła.  – Nasza obecność na nabożeństwach, to wyraz naszej wiary i zaufania do Matki Bożej, tej, która zawsze jest gotowa wysłuchać naszych próśb – podkreślił na zakończenie dk. Jakub.