W piątek 2 lutego obchodziliśmy święto Ofiarowania Pańskiego na pamiątkę ofiarowania Pana Jezusa czterdziestego dnia po narodzeniu w świątyni jerozolimskiej. Potocznie w naszej tradycji nazywamy ten dzień Świętem Matki Bożej Gromnicznej, bo w tym dniu w naszych świątyniach poświęcamy świece, które nazywamy gromnicami.
Poświęcamy je na pamiątkę tych pięknych słów: światło na oświecenie pogan, które Symeon wypowiedział, biorąc w objęcia Dzieciątko Jezus. Błogosławił Boga za to, że przed śmiercią mógł zobaczyć na własne oczy oczekiwanego Zbawiciela i proroczo zapowiedział, że to Dzieciątko jest światłem na oświecenie pogan i chwałą ludu Bożego Izraela. Dlatego Kościół w tym dniu uroczyście poświęca świece, które symbolizują nam Chrystusa i chronią nas od wszelakich nieszczęść. Te świece towarzyszą nam przez całe życie, od chrztu aż do śmierci i bronią nas od wszelakiego zła i nieszczęść, jeśli z wiarą ich używamy. Nazywamy je gromnicami, bo najczęściej zapalamy je w czasie burz i gromów i prosimy Maryję, Matkę Światłości, o opiekę i ratunek. W naszej polskiej tradycji mamy wiele pięknych zwyczajów, podań i legend związanych ze szczególną opieką Matki Bożej Gromnicznej. Były i są tematem i natchnieniem dla wielu artystów i poetów.
W tym dniu uroczystej, wieczornej Mszy św. przewodniczył ks. proboszcz Daniel, a ks. Mirosław w homilii mówił, że tak jak Maryja i Józef zachowywali Prawo Pańskie, tak samo i my powinniśmy żyć i postępować drogą Bożych przykazań. Żebyśmy świętowali ustanowiony przez Pana dzień święty, abyśmy zachowywali szacunek dla ojca i matki, dla życia, dla prawdy, dla małżeństwa.
W tym dniu także obchodzimy Światowy Dzień Życia Konsekrowanego. To czas, kiedy szczególnie zwracamy uwagę na osoby, które poświęciły swoje życie Bogu. Naszymi modlitwami otoczyliśmy jedyną w naszej parafii wdowę konsekrowaną siostrę Halinę Dąbrowską, która prowadzi indywidualne życie konsekrowane poza klasztorem.
